~ 60 ~
Ήταν όλα έτοιμα για την συμβολή της ανάδειξης των πυθιών την γιορτή που έκαναν περήφανες τις δύο πόλεις.
Οι κάτοικοι των Δελφών την τίμησαν με τον στέφανο του Απόλλωνα και αποφάσισαν να παραχωρήσουν στην ίδια και όλους τους απογόνους της μια σειρά από σημαντικά δικαιώματα και προνόμια.
Στο αριστερό χέρι της κρατούσε το κλειδί της θύρας του ναού σύμβολο αξιώματος που κλειδώνει και ξεκλειδώνει όλους τους ναούς
Η λυρική χορεία – 5ο αιώνα π χ – ήταν σημαντικό σημείο εκπαίδευσης των γυναικών από την μικρή ηλικία.
Πλήθος κόσμος παρακολουθούσε την πομπή.
Ένα δυνατό συνεχόμενο χτύπημα στο κουδούνι της εξώπορτας την έφερε στην πραγματικότητα.
“Ανησύχησα παιδάκι μου, δεν ακούς.
Σε παίρνω τηλέφωνο, απαντά τηλεφωνητής.
Χτυπάω το κουδούνι ανοίγεις μετά από πολύ ώρα.
Τι να υποθέσω, τις δύο τελευταίες μέρες με έχεις αφήσει άφωνο.
Κάνεις πράγματα που δεν σου αρμόζουν.
Σε δύο ώρες έχουμε συνάντηση με τους Bronde.
Τους καθυστέρησα τους έβαλα μεσημεριάτικα γιατί δεν μπορούσα να σε βρω.
Θα ακολουθήσει δείπνο.
Ετοιμάσου σβέλτα μην χάνεις χρόνο.
Μην κοιτάς με γουρλωμένα μάτια.”
“Τι είναι αυτά τα σχέδια.
Καινούργια κτίρια στο Σούνιο!
Τι δουλειά έχουμε εμείς εκεί;”
Προσπαθούσε να βρει τρόπο να ξεφύγει από κάθε συνεργασία μαζί τους.
Ο Δημήτρης φιλόδοξος πάντα έμπλεκε εκεί που δεν τον έσπερναν.
“Τι φόρεσες πάλι;
Δεν έχεις σκοπό να ντυθείς ποτέ λίγο θηλυκό.
Αυτή είναι η φύση σου, πάρτο χαμπάρι, το θέλεις ή δεν το θέλεις.”
Με όλο το θάρρος άνοιξε την ντουλάπα της.
“Ορίστε το φόρεμα που σου πήρα στα γενέθλιά σου μπας και αλλάξεις λίγο το στυλ.”
Η Δανάη ήταν μια οπτασία, δεν μπορούσε να συναγωνιστεί καμιά την γοητεία της.
“Θα οδηγήσω εγώ.
Θα πάμε του σκοτωμού.
Δεν έχουμε πολύ χρόνο.”
