~ 70 ~
Ίσως κάποιοι να είναι δεμένοι με την μοίρα σε στάση ζωής.
Γυάλινη η “ευτυχία”, πρέπει να προσέξεις μην σπάσει.
Πολύτιμη και μοναδική.
Σαν το κρύσταλλο που το διαπερνούν ακτίνες του φωτός και σκορπίζει χρώματα.
Χρώματα αγάπης, έρωτα, ομορφιάς, καλοσύνης.
Τα χρώματα της πολλά, όπως και τα συναισθήματα που τρέφονται από τα χρώματα.
Όσο φως αλήθειας σκορπίζεις τόσο ευτυχισμένος γίνεσαι.
Η αλήθεια είναι αυτή που μοιάζει με πραγματικό και αυτή που σε οδηγεί στο σωστό δρόμο.
Κέρβερος συναισθημάτων και αλήθειας το ψέμα.
Μαύρος οιωνός που τρυπώνει και ξεθωριάζει μέχρι την αποσύνθεση της ευτυχίας.
Σε γυάλινο κρυφό σημείο φυλαχτό πολύτιμο το φως αλήθειας, αυτό το φως την ποτίζει με αλήθεια και την σκορπίζει στα πέρατα της γης.
Η Δανάη είχε αφεθεί στην μαγεία της τύχης να συνομιλεί με τόσο σπουδαίο πρόσωπο.
Ο Δημήτρης την άρπαξε από τον μπράτσο.
“Σε χρειάζομαι, έλα μαζί μου στο δωμάτιό σου!”
“Να σου συστήσω την Σοφία.”
“Χαίρομαι για την γνωριμία, αλλά είναι ανάγκη να σου μιλήσω.”
“Είσαι αγενής Δημήτρη, πως με σέρνεις έτσι;”
“Ήμουν με τον Άλεξ, μου ζήτησε να αναλάβουμε εξ’ ολοκλήρου τις επιχειρήσεις του.
Όλα, σε ότι αφορά διαφημίσεις, video, φωτογραφίσεις.”
“Είναι ανάγκη να το συζήσουμε αυτή την στιγμή.
Αύριο είναι μια μέρα, θα βρούμε χρόνο.”
“Δεν κατάλαβες στο Ναύπλιο θα πάτε οι τρεις σας.
Θα φύγω για Λονδίνο, σε κάποια θυγατρική εταιρεία που έχει αγοράσει μετοχές.
Για μια βδομάδα.
Δανάη όλα είναι μια καινούργια επαγγελματική αρχή, με πολλά κέρδη.”
“Δηλαδή το αποφάσισες, φεύγεις.”
“Μόνο για λίγο, θα γυρίσουμε θα είμαστε ωραίο team εμείς οι δυό.
Μας θέλει και τους δυο, εσένα σε κρατάει μόνο και μόνο για το ταξίδι στο Ναύπλιο.
Μου το είπε καθαρά, θα ερχόσουν μαζί μου.”
Η Δανάη δεν ενθουσιάστηκε με όλα αυτά.
Τόσο σύντομα άλλαζε η ζωή της.
Σαν έφυγε ο Δημήτρης στάθηκε στο παράθυρο.
Τα άστρα είχαν κεντήσει τον ουρανό.
Στο διάδρομο του φεγγαριού μπορούσες να οδηγηθείς στο βυθό.
Να βρεις την μάντισσα της Άριελ, να σου δώσει το αντίδοτο του φιλοχρήματος.
Ποια συναισθήματα, πώς αλλάζει το χρήμα και η δόξα τον άνθρωπο.
Σκέφτηκε την Σοφία, ίσως να στεκόταν στο ίδιο παράθυρο, να αγνάντευαν μαζί το μαύρο της απέραντης θάλασσας.
Ένιωσε δυστυχία μέσα της, ένα κενό να ξεσπάει σε δάκρυα.
