~ 75 ~
Ότι και αν πήρε ήταν μοναδικό και μπήκαν όλα στο λογαριασμό του Ιδιοκτήτη.
Έβγαλε το γαλάζιο φόρεμα από την τσάντα.
Ανοιχτό στην πλάτη
Ανακάλυπτε κάθε αισθησιακή γραμμή του κορμιού της.
Σχεδόν κολλούσε πάνω της αφήνοντας να πέσει αέρινα στο τελειωμά του.
Το μεγάλο σχίσιμο στο δεξί μέρος άφηνε να φανεί το ατέλειωτο ψηλό λεπτό πόδι της.
Τα ψηλοτάκουνα παπούτσια στο χρώμα του ουρανού το έκαναν ακόμα πιο κομψό.
“Μόλις βγήκες από κάποιο φυγουρίνι.
Ή το έσκασες από κάποιο μαγεμένο πύργο.”
O Άλεξ προσπαθούσε να κρύψει την αμηχανία του κάνοντας διάφορα κοπλιμέντα.
Ντυμένος με το λευκό λινό πουκάμισο και το απαλό μπεζ παντελόνι του έμοιαζε αρενωπός και πολύ όμορφος.
Μόνο για business μιλούσαν όλο το βράδυ.
Ασχολήθηκαν με κέρδη, μετοχές, ταξίδια.
Μέρη που επέβλεπαν μεγάλη τουριστική ανάπτυξη.
Περπάτησαν μαζί στα στενά της παλαιάς πόλης φτάνοντας στο πίσω μέρος στην πλατεία Συντάγματος.
Πονούσαν τα πόδια της, παρακαλούσε να είχε κοντά της τον Δημήτρη, να μπορούσε να την βοηθήσει με αυτά τα άβολα ψηλά παπούτσια.
Δική του ιδέα!
“Ε άμα πια φόρεσε και σπορτέξ, ταιριάζουν απόλυτητα με το φόρεμα της Σταχτοπούτας.”
Της είπε χαριτολογώντας.
Αλλά ένιωθε πως είχε δίκιο.
Απολάμβανε κάθε στιγμή μαζί του.
Ήταν αρκετά αργά όταν σηκώθηκε ο κύριος Ρόντζερ.
“Να κλείσουμε με μια συμφωνία, σε μια δημιουργία μεγάλων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων και την ανάδειξη του τόπου αυτού, που σε όποια γωνιά να στέκεσαι έχει κάτι από μαγεία.
Μια μαγεία από την αρχαία Ελλάδα που τραβάει τον ντόπιο μα και τον ξένο επισκέπτη να γνωρίσει το μυστήριο του τόπου αυτού, του Ελληνικού και της ιστορίας του.
Ας το κάνουμε λοιπόν!”
Βρέθηκαν με τον ‘Αλεξ να περπατούν στην πόλη, ανάμεσα στα μαγαζάκια, την μουσική και το χαμηλό φωτισμό.
Είχαν δίκιο που την ονόμαζαν πόλη του έρωτα.
