Περπάτησαν για λίγο σιωπηλοί δίπλα στο κύμα.
Έφτασαν σ’ ένα πέτρινο αρχοντικό κτίριο, τα θεμέλια του τα έβρεχε το κύμα αιώνες τώρα.
Φαινόταν τόσο όμορφο και περήφανο, χτισμένο πάνω στο βράχο να το κρατάει σταθερό στο χρόνο, το κύμα να προσπαθεί να το σκάψει να εισχωρήσει μέσα του.
Μόνο του, λίγο παράμερα από τα άλλα αρχοντικά, στην άκρη της μικρής χώρας του νησιού.
Ότι χρειαζόταν, ότι είχε ζητήσει, πρώτη φορά ξένος σε ένα μέρος που θα τον έκανε δικό του.
Θα γινόταν η ίδια η ζωή του, ένας παράδεισος στην αγκαλιά της θάλασσας.
Αυτό αναζητούσε και αυτό θα έκανε.
Η απόφαση είχε παρθεί.
Μια σειρά από αρχοντικά σπίτια στόλιζαν την ακτή.
Λίγο απόμερα ένα σπίτι διαφορετικό από τα άλλα, τον περίμενε να γίνει το καταφύγιο του για όσο χρόνο θα έμενε στο νησί.
“Εδώ είμαστε φτάσαμε, σε ότι χρειαστείς θα είμαι στην διάθεσή σου.”
Πήρε το κλειδί στα χέρια του.
Το κλειδί μιας νέας ζωής που θα του έδινε την ευτυχίαπου αναζητούσε.
Μια ζωής που δεν είχε την ευκαιρία να ζήσει μέχρι σήμερα.
Το όφειλε στον εαυτό του και στην γλυκιά αυτή γυναίκα των ονείρων του.
Αν δεν ήταν αυτή δεν θα είχε ταξιδέψει στον επίγειο αυτό παράδεισο.
Πριν μπει στο εσωτερικό του σπιτιού, πριν χαλάσει η μαγεία των στιγμών, έπρεπε να κάνει το καθήκον του.
Ένα τηλέφωνο να μην ανησυχήσει κανέναν η απουσία του.
Στον άνθρωπο, φίλο του, αδελφό του, που έζησε όλη τη ζωή δίπλα του και τον στήριζε.
Στον μόνο που είχε εμπιστοσύνη, δεν θα του έλεγε που βρισκόταν, απλά ότι είναι καλά.
Ήξερε δεν θα ρωτούσε παραπάνω.
Άλλωστε ο ίδιος χρόνια τον παρακινούσε να δει την ζωή διαφορετικά, να κυνηγήσει την ευτυχία.
Πάντα του έλεγε:
”Κλείσε τα βιβλία σου και ακολούθησε τον άνθρωπο που άγγιξε την καρδιά σου.”
Ηθελε μια επικοινωνία μαζί του, στις μέρες που θα βρισκόταν μακριά για τα τυπικά.
Η επιστήμη του όλη του η ζωή, είχε αφιερώσει και είχε στερηθεί ότι πολύτιμο θέλησε πραγματικά.
Δεν θα τα τίναζε όλα στον αέρα.
Απλά ήθελε να βρει ότι αγάπησε αληθινά,.
Ευτυχώς βρήκε την δύναμη και το κουράγιο να το κάνει.
Η εξαφάνιση του σίγουρα θα έκανε πολλούς αναρωτηθούν.
Θα γράφονταν πολλά.
Ποιος νοιάζεται όταν βρίσκεσαι ήδη σ’ έναν επίγειο παράδεισο.
Έπρεπε να πάρει τα μέτρα του, δεν θα κατέστρεφε ξαφνικά ότι με τόσο κόπο είχε χτίσει.
Εβαλε το κλειδί στην πόρτα, το εσωτερικό του σπιτιού τον μάγεψε ακόμα πιο πολύ.
