“Το Μυστικό Νησί Που Ζωντανεύει Τις Νύχτες”

Είδε φώς στο δωμάτιο μου και εκείνη δεν μπορούσε να κοιμηθεί.

Μου ψιθύρισε από το μπαλκόνι της.

Είναι δίπλα στην κόρη μου, στο παιδί που και εσύ μεγάλωσες μαζί του και τώρα θέλεις να μας αφήσεις μόνες.”

“Είναι ανώφελο να προσπαθείς να με πείσεις, ξέρεις ότι το κάνω για αυτές, η πληγή που υπάρχει μέσα μου μεγαλώνει, δεν θα ησυχάσω ποτέ.

Μείνε αισιόδοξη κάντο για μένα, για αυτές, για την φιλία μας, για την Δανάη.”

“Τι θα κάνω μόνη μου χωρίς εσένα, αν πάθεις κάτι είσαι ο μόνος που έχω τόσα χρόνια δίπλα μου, φίλος αληθινός, ο άνθρωπος που του χρωστάω τα πάντα.”

‘Όλα καλά θα πάνε, έχε μου εμπιστοσύνη.” Της ψιθύρισε.

Ο Φίλιπ φόρεσε την στολή του δύτη και βούτηξε στα βαθιά, έτοιμος να συναντήσει το ονειρό του όποιο και να ήταν αυτό .

Η επιτυχία του στο πανεπιστήμιο, βάζοντας ένα ακόμη λιθαράκι στην επιστήμη και στην ανακάλυψη ενός κόσμου αιώνια χαμένο στο βυθό.

Μια ιστορία που θα μπορούσαν να βρουν από που και πότε κατοικήθηκε το νησί, τον λόγο πο εξαφανίστηκε.

Τον πολιτισμό του, τα γεγονότα που έπαιξαν ρόλο να αναπτυχθεί τέτοια ομορφια και τέτοια ιστορία, κόσμημα της εποχής εκείνης, λιμάνι σίγουρα που έβρισκαν ότι μπορούσαν να φανταστούν έμποροι από όλο τον κόσμο.

Θα ήταν ο πρώτος που θα έφερνε στο φως τέτοια ιστορία, σίγουρα με την βοήθεια πολλών επιστημόνων.

Το κυνήγι της δόξας, η επιτυχία όλα να έχουν καλύτερα αποτελέσματα από ότι ονειρεύεσαι και ευελπιστείς.

Η Ναταλία δεν μπορούσε να πάει στο σπίτι, έμεινε εκεί μόνη της στην σπηλιά να τον περιμένει, εξερευνώντας κάθε σημείο της σαν να ήταν η πρώτη φορά.

Σαν να ήθελε να ανακαλύψει κάτι σημαντικό στην όλη ιστορία.

Ο Φίλιπ είχε μαγευτεί με την ομορφιά του βυθού.

Η επικινδυνότητα μεγάλη, ρεύματα περνούσαν και τον παρέσυραν, ήξερε καλά πως θα τους ξεφύγει.

Πήγαινε κοντά στα κοραλλιογενής βράχια για να μπορέσει να κόψει την δύναμη τους να μην τον παρασύρουν στο πέρασμά τους.

Προσπάθησε να φτάσει την είσοδο της σπηλιάς, εκεί τα νερά ήταν πάντα ήρεμα.

Ποτέ δεν τα είχε δει να αγριεύουν, λες και θεότητες τα έκαναν να ηρεμούν και να προσφέρουν προστασία σε όλα τα θαλάσσια είδη που μπορούσαν να μείνουν εκεί.

Με μεγάλη δυσκολία κατάφερε και μπήκε στο στόμιο της σπηλιάς.

Η διαδρομή του στο βυθό έπρεπε να ήταν σύντομη, δεν είχε χρόνο για πολλές εξερευνήσεις.

Αυτές οι διαδικασίες θέλουν άτομα, να βοηθούν ο ένας τον άλλον και ειδικούς να μπορέσουν να κάνουν μια αξιόπιστη αξιολόγηση από υλικό που θα μαζευτεί από διάφορα σημεία.

banner_home_2

Δημοσίευση

Share on facebook
Share on twitter
Share on email
0 0 Votes
Article Rating
Εγγραφή
Ειδοποίηση για
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
Δείτε Όλα Τα Σχόλια