Η Ναταλία δεν μπορούσε να κρύψει τον θαυμασμό της για την κοπέλα της εποχής την Θάλεια την μητέρα της Ιφιγένειας
Έζησε πολλά χρόνια, είχε την εύνοια πολλών ανθρώπων της εποχής και πολλές αλληλογραφίες και γνωρισε την αγάπη την μητρότητας από την μοναχοκόρη της.
Μια μοναχοκόρη σαν την δική της, ήξερε πολύ καλά τι σήμαινε για αυτήν.
Οι δύο γυναίκες υποσχέθηκαν να συναντηθούν την επόμενη.
Η Ναταλία σώπασε για λίγο, ήθελε να απολαύσει την μαγεία της στιγμής και την ένωση της με έναν άνθρωπο που της έστειλε η ζωή.
Μια νέα φίλη, που την περίμενε ήξερε πως θα έρθει αλλά τον χρόνο και την ώρα δεν την είχε υπολογίσει.
Όπως ήξερε ότι κάποιος την έψαχνε και θα τον συναντούσε σύντομα, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτός ο κάποιος ήταν ο αγαπημένος της .
Η Ιφιγένεια την οδήγησε μέσα από μια καταπακτή που έκρυβε καλά ο πύργος στο πέρασμα της σπηλιας.
“Μην φοβάσαι δεν είμαι μόνη, η μοναξιά μερικές φορές είναι η πιο καλή παρέα.
Πριν νυχτώσει θα έρθει να με πάρει ένα καΐκι, είμαι παντρεμένη και έχω και εγώ μια κόρη όπως και εσύ.
Συνήθως γεννιούνται κόρες από τις λευκές νεράιδες της νύχτας, που φέρνουν το φως την ημέρα, πίστεψε περισσότερο μέσα σου και θα πιστέψεις στο όνειρο σου που ψάχνει να βρει την πραγματοποίηση του.
Ο σύζυγός μου ανοίχτηκε στο πέλαγος, ξέρει την αγάπη που έχω για αυτό το μέρος, μια φορά το χρόνο επισκεπτόμαστε το πύργο εδώ στο νησί.
Είναι η σύνδεση που γίνεται με το παρελθόν, η αναζήτηση στο μέλλον μας και οι απαντήσεις που παίρνω κάθε φορά που έρχομαι εδώ.
Υπάρχει μεγάλη θετική ενέργεια την έχεις νιώσει, άσε να αγγίξει το εσωτερικό της ψυχής σου.
Ο συζηγός μου ανοίγεται στα πελάγη του αρέσει η θάλασσα και οι εξερευνήσεις των νησιών της περιοχής, έτσι με αφήνει στο μέρος αυτό εδώ όσο χρειάζεται για να μπορέσω να πάρω τις απαντήσεις μου.
Κάνει υποβρύχιο ψάρεμα, έχει ανακαλύψει πολλά μικρά νησάκια, κάτω από αυτό το υπέροχο νησί, μια κρυφή υπέροχη ιστορία των θαλασσών και των πειρατών.
Αύριο την ίδια ώρα θα είσαι εδώ.
Ναταλία, σε παρακαλώ μην αναφέρεις στον Φίλιπ για την συνάντησή μας, δεν θα το κρατήσουμε κρυφό, αλλά πρέπει να γίνει στον κατάλληλο χρόνο.”
Στο πέρασμα της σπηλιάς ο χρόνος ήταν μηδαμινός, δεν μπορούσε ούτε η ίδια να φανταστεί.
Η σπηλια διέθετε μια ανεξερεύνητη μαγεία.
