Ο τόνος της φωνής του άλλαξε.
“Ναταλία θα ήθελες να συνεχίσουμε από εκεί που αφήσαμε τον χρόνο, να πάρει τις στιγμές μας και να μας ταξιδέψει σε χωριστά μονοπατια ζωής της;”
Τον κοίταξε με τα μεγάλα εκφραστικά μάτια της και απορούσε γιατί η μοίρα διάλεξε τόσο λάθος στιγμή για να ακούσει κάτι που χρόνια λαχταρούσε.
Δεν μίλησαν αλλά κατάλαβαν και οι δυο πόσο λάθος στιγμή ήταν για να συνεχίσουν αυτό το διάλογο.
“Αποφάσισες να μείνεις σ’ αυτό το νησί;
Τι σ’ έφερε εδώ, πως εσύ πήρες μια τόσο μεγάλη απόφαση στην απόγειο της καριέρας σου;
Είσαι από τους πιο μεγάλους γιατρούς-επιστήμονες, όχι μόνο στο τόπο σου αλλά και στο εξωτερικό.”
“Διάλεξα αυτό το νησί γιατί άκουσα την καρδιά μου, στα τόσα χρόνια μόνος να παλεύω πάνω σε ένα χειρουργείο να ταξιδεύω να γνωρίζω να συναναστρέφομαι.
Να φιλοξενούμαι σε σπίτια μεγάλων επιστημόνων.
Όλα ήταν άδεια, ζητούσα όχι μόνο κάτι που με σημάδεψε, αλλά τον άνθρωπο που με καταλαβαίνει, που έγινε σημάδι στην ψυχή μου που διάβαζε στο βλέμμα μου την στιγμή μου.
Δεν υπάρχουν πολλοί, μόνο εσύ μπορούσες να τον κάνεις γιατί στον κάθε άνθρωπο μας αναλογεί ένας στους χιλιαδες.
Ίσως και να μην βρεθεί ποτέ κάποιος να μας καταλάβει.
Η απλότητα των ανθρώπων, η φιλοξενία τους, η ανάγκη τους να έχουν κάποιον να τους προστατεύει με οδήγησε σ’ αυτήν την απόφαση.
Άλλωστε θα δουλεύω από δω και θα ταξιδεύω.
Δεν θα αλλάξουν πολλά.
Έχω λιγοστέψει τα χειρουργεία αφήνοντας πίσω αντάξιους μου, μεγάλους χειρουργούς που ήταν στο πλάι μου χρόνια, εκπαιδευμένοι, ίσως καλύτεροι από μένα.
Από εδώ θα πληροφορούμαι τα πάντα ότι χρειαστεί θα είμαι κοντά τους
Ένα ελικοδρόμιο δίπλα στο σπίτι μου και όλα γίνονται.
Μα ποτέ δεν μπορούσα ούτε να σκεφτώ κάτι τέτοιο, να αφήσω σε χέρια άλλα το μέλλον ενός ανθρώπου που θα μου χτυπούσε την πόρτα μου για βοήθεια.
Στο νεαρό της ηλικίας μου.
Έχασα τα πάντα εκεί, έμεινα μόνος χωρίς οικογένεια.
Κάποιον άνθρωπο να με περιμένει τα βράδια.
Να γνωρίζει και να καταλαβαίνει τι θέλω και που λείπει.
Αισθήματα κατανόησης αγάπης σεβασμού.
Αυτά γύρευα τα βράδια μόνος και δεν τα είχα.”
“Σε μια καινούργια ζωή λοιπόν, σε ένα τόπο που σε καλοδέχτηκε.”
“Εσύ προχώρησες, έμαθα έχεις μια κόρη την Δανάη.”
“Είναι αλήθεια.”
Εκείνη την στιγμή ο χρόνος την σκότωσε, τι να του πει δεν το είχε σχεδιάσει.
