Σώσε την ψυχή σου, κράτησε τον έρωτα, την αγάπη σου, φύγε μην ματώνεις άλλο.
Το ματωμένο σημάδι της ψυχής σε πονάει, μαζί πονάς εσύ, πονάει η αγάπη, ο έρωτας.
Τρέξε, φύγε, βρες παρηγοριά μακριά του, να ξεχάσεις.”
“Η αγάπη της την μάλωνε, πρέπει να είσαι δίπλα του σε έχει ανάγκη, θέλει έναν άνθρωπο κοντά του όταν γυρίζει κουρασμένος εξαντλημένος, κάποιον να του δώσει μια αγκαλιά, να ηρεμήσει να γίνει το ήσυχο λιμανάκι του.”
Οι μέρες περνούσαν και η πληγή αιμορραγούσε στην ψυχή της.
Κάποιο απόγευμα Παρασκευής λίγο πριν φύγει από την δουλειά τον επισκέφθηκε η γυναίκα που μιλούσαν τον τελευταίο καιρό στο τηλέφωνο.
Δεν ήταν δύσκολο να την καταλάβει.
Κάθισαν πολύ ώρα μαζί ψιθυρίζοντας διάφορα.
Όταν έφυγε ήταν ήρεμη και γελαστή.
Ο Άλεξ βγήκε από το γραφείο του μετά από λίγο, έφυγε χωρίς να πει κουβέντα.
Η Ναταλία σαν έμεινε μόνη αισθάνθηκε την αδυναμία της εγκυμοσύνης και το σώμα της να της ζητάει ξεκούραση, ηρεμία.
Έκλεισε το γραφείο και έφυγε.
Πως πικραίνονται οι καρδιές, που να τρέξουν να κρυφτούν τα συναισθήματα να βρουν παρηγοριά;
Πως αλλάζουν όλα από μια στιγμή στην άλλη;
Η ευτυχία χάνεται στον συννεφιασμένο ουρανό, ο ήλιος χάνει τις ηλιαχτίδες και μένει μόνος.
Η ψυχή παγώνει στην απελπισία.
Το φεγγάρι ματώνει, η νύχτα παραμιλάει στα άστρα της, τρεμοσβήνουν από τα δάκρυα για έναν έρωτα που δεν άντεξε.
Μια αγάπη που κάθε βράδυ ζωντανάνευε, γινόταν μάρτυρας ενός αιώνιου έρωτα.
Τώρα όλα γύρω της δακρύζουν, έγιναν φως που πέφτει στην θάλασσα και σβήνει σε αγριεμένα κύματα συναισθημάτων.
Τα συναισθήματα δεν βρίσκουν παρηγοριά στο σκοτάδι, τα σκοτώνει ο ματωμένος έρωτας. Εκλιπαρούν, αναζητούν γαλήνη.
Οι φουρτούνες της άγριας θάλασσας ωκεανού βυθίζουν, χάνουν, πνίγουν την ψυχή.
Κάποια αγάπη τα παράτησε άσπλαχνα μόνα τους.
Βυθίζονται και καταπίνονται από δακρυσμένες θάλασσες που δέχτηκαν κάθε μυστικό τους σε μια δύση χρωμάτων, μαγεύτηκαν, αναζήτησαν παρηγοριά στην αγκαλιά της θάλασσας, του ουρανού, στον ήλιο στο φεγγάρι
Εκεί που όλα ενώνονται και έρχεται το σκοτάδι
Εκείνο το βράδυ ξύπνησαν, την έπνιξαν οι αναμνήσεις, εκείνες που την πονούσαν.
Ήξεραν πολύ καλά την αδυναμία της.
