“Το Μυστικό Νησί Που Ζωντανεύει Τις Νύχτες”

Ο Φίλιπ την κοιτούσε και συμφωνούσε, της είχε κρύψει για τον ΄Αλεξ και το πόσο τον είχε εμπιστευτεί και τον είχε βάλει στην δουλειά τους.

Έπρεπε να της μιλήσει σύντομα, να φανεί ειλικρινής απέναντί της.

΄Ηταν όμως η ώρα να σηκωθεί να αφήσει μόνες τις γυναίκες της ζωής του.

Ναι, αυτές από δω και πέρα θα προστάτευε έπρεπε να διώξει τα φαντάσματα του παρελθόντος που τον κυνηγούσαν, θα τοποθετούσε με προσοχή τις πιο ωραίες αναμνήσεις βαθιά στην ψυχή του.

Να θυμάται ότι όμορφο και ξεχωριστό του είχε δώσει η ζωή δώρο ανεκτίμητης αγάπης.

Μια νέα αρχή σε ένα νησί που έμοιαζε με τον παράδεισο ή καλύτερα είχε τον παράδεισο μέσα του.

Ορκίστηκε να προστατεύσει ότι αγαπούσε και ήταν κοντά του, την μάνα και την κόρη, είχαν ανάγκη ο ένας τον άλλον

Η μικρή Δανάη δεν καταλάβαινε περισσότερα από ότι μπορούσε να της εξηγήσει η μαμά της, ας ήταν μικρή, τα όνειρά της δεν ήταν παιδικά είχαν κάτι το διαφορετικό.

Τα παιδιά έβλεπαν παιχνίδια και περίμεναν δώρα και αυτή η μικρή συνέχεια τριγυρνούσε σε παράξενους κόσμους που το μικρό της μυαλουδάκι δεν μπορούσε να αντιληφθεί ακόμα.

Η Ναταλία υποσχέθηκε στην μικρούλα της, ότι μαζί θα μεγαλώσουν και ότι θα γίνει μια γυναίκα σαν και αυτή να πολεμάει, μοναδική και δυνατή.

Μαζί οι δυο τους θα μαγαλώνουν και θα γίνουν από τις γυναίκες που ξέρουν να αγαπούν, που δεν λυγίζουν, που στέκονται ακλόνητες σε κάθε δυνατό χτύπημα, γυναίκες που ξέρουν να παλεύουν με αξιοπρέπεια.

Γυναίκες που γεννήθηκαν να τις θαυμάζουν για την δύναμη της ψυχής και το συναίσθημα τους.

“Είσαι πολύ μικρή ακόμη αλλα είμαι σίγουρη ότι θα γίνεις μια από αυτές και εσύ.

Μια σπάνια προσωπικότητα σαν τον μπαμπα σου, αγωνίστρια που θα κερδίζεις κάθε αγώνα σου.” Ψιθύρισε.

Ηξερε πλέον γιατί ήρθε σε αυτό το νησί, τίποτα δεν είναι ούτε γίνεται τυχαία, υπάρχει κάτι που καθοδηγεί τα βήματά μας, κάτι το προδιαγμαμμένο από την μοίρα μας.

Το απροσδιόριστο, το ανεξήγητο, η ίδια μας η ζωή.

Κάποιοι άνθρωποι πρέπει να συναντηθούν για κάποιο λόγο.

Να είναι κοντά, να στηρίζει ο ένας τον άλλον, να συμπληρώνει το άλλο του μισό.

Πάντα σκέφτομαι το για πάντα, συνεχίζω τον χρόνο μου σαν μια μέρα μια στιγμή.

Πιστεύω στους αιώνες και όχι στα χρόνια.

Πιστεύω στην τύχη και το πεπρωμένο, αρκεί να ακούσεις το κάλεσμα και να το ακολουθήσεις.

banner_home_2

Δημοσίευση

Share on facebook
Share on twitter
Share on email
0 0 Votes
Article Rating
Εγγραφή
Ειδοποίηση για
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
Δείτε Όλα Τα Σχόλια