“Έχω μάθει να χαμογελάω με την Καλή μέρα σου.
Να γίνομαι ευτυχισμένη με ένα μήνυμα σου.
Πάντα εσύ και εγώ να ακολουθώ, σε κάθε σου βλέμμα, σε κάθε σου βήμα.
Η αγάπη μου μεγάλη εσύ μου δείχνεις τον δρόμο της ευτυχίας, να δραπετεύω από την καθημερινότητα της ζωής.
Μακριά σου όλα μοιάζουν να έχουν χάσει την ομορφιά τους, η μοναξιά έχει μόνο ένα δρόμο, τον δικό σου.
Όλα μόνο στην δική σου αγκαλιά ομορφαίνουν!
Θα σε περιμένω να ζήσουμε το όνειρο, άφησε χρόνο στην ευτυχία να την ζήσουμε μαζί.
Στον έρωτα, να απολαύσουμε την ηδονή.
Τον παράδεισο της.
Όπου και αν βρεθώ ότι και αν σκεφτώ ότι και αν ονειρευτώ, πάντα μαζί είσαι, βαθιά στην καρδιά μου, στα πιο όμορφα που η ζωή μου έστειλε.
Εσύ αγόρι μου όμορφο ο πιο ωραίος, γλυκός, τρυφερός άντρας της ζωής μου, που με ξεσηκώνεις πάντα.
Χαμόγελο της ψυχής μου.
Στα πιο όμορφα μονοπάτια του τέλειου έρωτα μας.”
“΄Ενα γλυκό φιλί και έφυγε μες στην νύχτα.”
΄Ενα άλλο ταξίδι μακριά της.
Θα έχανε το αεροπλάνο, ένα επιστημονικό συνέδριο τον περιμενε.
Ένα ξεχωριστό μυαλό, ένας ανθρωπος που πάνω από όλα είχε το καθήκον.
Δεν ένιωσε ποτέ ότι κάποια στιγμή υπάρχει και αυτός, που πρέπει να τον προσέξει.
Και αυτή δίπλα του, μόνο αυτό ήθελε να του υπενθυμίσει ότι η ζωή τρέχει μόνο μπρος δεν γυρίζει πίσω και οι στιγμές χάνονται.
Ήθελε να είναι μαζί μα όταν το καθήκον τον καλούσε δεν έβαζε τίποτα άλλο παρά μόνο τον όρκο του ως επιστήμονας
Όρκος ζωής, να παλεύει για το καλύτερο, το όφειλε σε όλους.
Για τον εαυτό του όμως.
Έκλεψε την καρδιά της, του δόθηκε του χάρισε τα πάντα, ήταν ένα όνειρο που ζούσε μόνο μαζί του.
Τόσο πολύ, σαν να ξύπνησε ξαφνικά και τα είδε όλα μπροστά της.
Είχε αφεθεί στον έρωτα της, ήξερε ότι δεν θα τον ξεπερνούσε ποτέ.
Έφυγε για να σώσει κάθε όμορφο που είχε για αυτόν στην ψυχή της.
Πονούσε στην θυμησή του.
Η μοναξιά μεγάλη, συμμαχός της.
Να σωθεί η ίδια, δεν άντεχε στις σκέψεις ότι η καρδιά του δεν την ήθελε παρά μόνο τον πόθο του έρωτα και την ηδονή της στιγμής, το κορμί της αναζητούσε μόνο εκείνον.
Την ζεστασιά που του έδιναν τα χάδια της, το αληθινό φιλί της.
Δεν ήθελε να τον αφήσει μόνο του, ήξερε ότι την χρειαζόταν.
Τον έβγαζε από την καθημερινότητα του, από τις συνήθειες του.
Σίγουρα αισθανόταν για αυτήν πολλά, αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελε.
