Σαν από θαύμα σώθηκαν.
Όταν αργότερα γεννήθηκε το κοριτσάκι της, ξεπεράστηκε κάθε κίνδυνος.
Γύρισαν πίσω στις σκέψεις της εκείνες οι στιγμες του αγώνα για την ζωή.
Γνωρίστηκε με τον Φίλιπ.
Δεν ήξερε κανέναν, ο μόνος περίεργος πάνω στο νησί ήταν ο Φίλιπ, έτσι τον έλεγαν Φίλιπ.
Ο φύλακας άγγελός της εκείνης της νύχτας
Προσπαθούσε να δώσει και αυτός τον δικό του αγώνα για την επιβίωση του στο νησί.
Δύο ξένοι που η μοίρα τους ένωσε, έγιναν φίλοι.
Ζήτησε να τον δει να τον ευχαριστήσει για όλα όσα της πρόσφερε την νύχτα αγωνίας που ζούσε.
Ο ίδιος της βρήκε το καλύτερο σπίτι στο νησί, με την καλύτερη θέα στην θάλασσα.
Με μια όμορφη, ανθοστόλιστη αυλή, να παιζει το κοριτσάκι της.
Ο ήλιος κάθε μέρα να εισχωρεί στο δωμάτιο τους, να τους χαρίζει ζεστασιά και φως.
Φως που χρειαζόμαστε όλοι, να εισχωρεί βαθιά μέσα μας, να φωτίζει την ψυχή μας.
Προχώρησαν την ζωή τους βοηθώντας ο ένας τον άλλον.
Μοιράζοντας τις γνώσεις τους, τα μυστικά τους.
Μια φιλία αληθινή, ακουμπώντας ο ένας στο άλλον.
Ποτέ δεν προχώρησε ούτε ειπώθηκε κάτι παραπάνω από όσα έπρεπε.
Σεβασμός και προστασία ψυχής.
Έκρυψε το μυστικό της από τον ίδιο της τον φίλο.
Δεν του αποκάλυψε ποτέ για τον πατέρα της κόρης της.
Ούτε αυτός την ρώτησε, διακριτικός, σοβαρός, προστατευτικός, πάντα με τον γέλιο του, τις περίεργες ιστορίες.
Τον αλλόκοτο χαρακτήρα του όταν κάτι τον βασάνιζε, αποτραβιόταν και κλεινόταν στον εαυτό του.
Δίπλα της σε ότι χρειάστηκε, χωρίς εξηγήσεις
Η Ναταλία σκεφτόταν και έπαιρνε δύναμη στις αναμνήσεις ζωής που της είχε χαρίσει ο Άλεξ της.
Επέλεξε την μοναξιά της, παρέα με ότι πολύτιμο είχε ζήσει και είχε αποκτήσει από αυτό.
Ποιος μπορούσε να πάρει την θέση του στην καρδιά της, να αντικαταστήσει ότι αγάπησε περισσότερο.
Καθώς μεγάλωνε το μωρό η Ναταλία είχε περισσότερο χρόνο.
Χρειαζόταν να κάνε κάτι να τον αξιοποιήσει, να συνεχίσει έστω και μακριά από την πόλη σε αυτό το όμορφο νησί να δουλεύει, να ξεχνάει.
Δεν είχε οικονομικό πρόβλημα, άλλωστε τα εξοδά τους ήταν τόσο λίγα, χρειάζονταν μόνο τα απαραίτητα, όλοι τους φρόντιζαν.
Ήταν τόσο καλοί όλοι γύρω τους, αγαπημένοι γείτονες, οικογένειες, παιδάκια που μεγάλωναν στην ίδια αυλή με την κόρη της.
Ηταν αξιολάτρευτοι, ζούσε σε έναν κόσμο τόσο όμορφο.
Μια συζήτηση γύρω από την αρχαιολογία και τα ονειρά της να συνεχίσει την επιστήμη που είχε αφήσει κάποτε στην μέση ενθάρυνε τον Φίλιπ να μπορέσει να βρεί τρόπο να ολοκληρώσει τις σπουδές της και να πάρει το πτυχίο της.
