9. ΔΙΑΣΩΣΗ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ
Η Ναταλία κατέβαινε στο λιμάνι νωρίς το πρωί.
Φρέσκα ψάρια έφερναν από τα ανοιχτά οι ψαράδες, ότι καλύτερο για την υγιεινή διατροφή της κόρης της.
Φρόντιζε πάντα να έχει το καλύτερο, να μεγαλώνει όπως όλα τα παιδιά στο νησί.
Θεωρούσε όσο πιο φυσικά μεγαλώνει ο άνθρωπος, δένεται με την φύση και το περιβάλλον.
Τόσο αυξάνονται τα εσωτερικά, ψυχικά, χαρίσματα, η αντίληψη των πραγμάτων στο περιβάλλον που βρίσκεται κάθε φορά .
Είχε μαζευτεί πολύς κόσμος στο λιμάνι, κάποιο δελφίνι τραυματισμένο είχε αιχμαλωτιστεί στα δίχτυα των ψαράδων.
Προσεχτικά το μετέφεραν στο λιμάνι, να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες.
Όλοι οι κάτοικοι στο νησί, προστάτευαν το θαλάσσιο πλούτο.
Μια μονάδα περίθαλψης φροντίδας για τα τραυματισμένα ζώα να τα γιατρεύουν και να τα εντάσσουν πάλι στο φυσικό τους περιβάλλον.
“Κάποιο δελφίνι ήρθε κοντά μου, χαράματα την ώρα που ψάρευα.
Ήταν τραυματισμένο, φαινόταν ανήσυχο, λες και ήθελε να μου πει κάτι.
Δεν μπορούσα να καταλάβω ακριβώς το μέγεθος του τραυματισμού του.
Ήταν ανήσυχο, ίσως να υπάρχει κάποιο μικρό σκέφτηκα.
Πιάστηκε στα δίκτυα μου και προσεκτικά το έφερα μέχρι εδώ.”
Είπε ο κυρ Στέλιος.
Η Ναταλία κοίταξε μακριά στη θάλασσα
“Υπάρχει και κάποιο άλλο, φαίνεται μικρότερο.
Δεν πρέπει να το τρομάξουμε, κάποιος προσεκτικά να το φέρει μέχρι εδώ.
Ξέφυγε από το κοπάδι ίσως να το χτύπησε κάποιο πλοίο.”
Το μικρό δελφλίνι ακολουθούσε την μητέρα του τρομαγμένο στα ανοιχτά.
Προσπαθούσε να πάει κοντά της.
Τραυματισμένο σοβαρά η μητέρα του, έπρεπε να βρει καταφύγιο.
Εγκαταλελειμμένο, κατευθύνθηκε κοντά στο νησί.
Η μονάδα διάσωσης των τραυματισμένων ζώων το περιμάζεψαν κοντά στην μητέρα του.
Μικρό και μόνο του στα ανοιχτά θα έπεφτε θύμα κάποιων επιτήδειων ψαράδων ή χωρίς την φροντίδα της μάνα τους θα χανόταν στα ανοιχτά και ίσως τσακιζόταν σε βράχια απότομα.
Στην Ναταλία μίλησε το μητρικό ένστικτο.
“Θα έρθω εγώ μαζί σας.”
Ήταν δύσκολες οι στιγμές
Έπρεπε να προσέξουν να μη το τραυματίσουν.
Το ένστικτο του το οδήγησε κοντά στην μάνα του, στην αιχμαλωσία.
Μέρες πάλευαν να σωθεί το δελφίνι ο τραυματισμός ήταν πολύ σοβαρός.
Δεν μπορούσαν να φανταστούν το μέγεθος του.
Η Ναταλία καθημερινά επισκεπτόταν την μονάδα.
Άλλωστε δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά.
