“Το Μυστικό Νησί Που Ζωντανεύει Τις Νύχτες”

Πόσο ωραίο είναι να αισθάνεσαι την αγάπη της στιγμής, το άγγιγμα λες και δεν έφυγε ποτέ από κοντά σου ο άνθρωπος που αιχμαλώτισε την ψυχή σου .

“Θα είσαι εδώ, θα σε βρω;”

Ερωτηματικά πολλά, γεννήθηκαν από πόθους που άργησε να μάθει πόσο δυνατοί ήταν.

Η μουσική να σε ταξιδεύει νοερά σε χρόνια, τότε που ήταν στο Πανεπιστήμιο.

Φοιτητής στον πρώτο του έρωτα και ας κράτησε λίγο.

Του έδωσε μια όμορφη πινελιά στην ζωή του.

Έμεινε φίλος με την κοπέλα, μεγάλος γιατρός και αυτή προχώρησε, έφτιαξε την ζωη της.

Ο ίδιος είχε πολύ υψηλούς στόχους,

Μετά από αυτή ερωτεύτηκε την ιατρική.

Μέχρι που ήρθε η Ναταλία

Σταμάτησε απότομα τις σκέψεις του, κοίταξε γύρω του, το λιγοστό φως έπεφτε απαλά πάνω στο κύμα.

Έπαιζε παιχνίδια με τα μικρά ψαράκια.

Τον πλησίασε ο άντρας που είχε δει το πρωί.

“Να σου συστηθώ, με φωνάζουν Φίλιπ.”

“Άλεξ, χάρηκα για την γνωριμία.”

“Θα μείνεις καιρό μαζί μας;”

“Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω ακόμη.”

Πήγαν μαζί στο μπαρ, έφτιαξε ένα κοκτέιλ το μοίρασε σε δυο ποτήρια.

Σήκωσαν τα ποτήρια, σε ένδειξη φιλίας.

“Να σε καλωσορίσω στο νησί μας.”

“Φαίνεσαι πολύ φιλόξενος, ασχολείσαι με το club ή κάνεις και κάτι άλλο.”

“Είχα έρθει για διακοπές και με κράτησε το νησί.

Ότι θα τελείωνα την αρχαιολογία στην Αγγλία.

Αργότερα γύρισα στην πατρίδα μου να πάρω το πτυχίο μου.

Με μάγεψε η ομορφιά του τόπου, η θάλασσα, η απλότητα των ανθρώπων.

Ήταν μεγάλη και δύσκολη απόφαση, δεν είναι πάντα έτσι τόσο όμορφα εδώ.

Αν το κάνεις τόπο σου θα δεις θα καταλάβεις τα λόγια μου.

Η ζωή των απλών ανθρώπων παλεύουν για το καθημερινό μεροκάματο.

Κάνε το τόπο σου, μάθε τα μυστικά του.

Θα δεις, θα νιώσεις, τότε μόνο θα καταλάβεις.

Σε παρακολουθώ, είσαι από τους γραμματιζούμενους, δεν έχεις δουλέψει ποτέ σκληρά.

Τα χέρια σου, το δέρμα σου, δεν έχεις νιώσει πως είναι να τα βάζεις με την φύση.

Να δεις την αγριοτητά της και ταυτόχρονα την φιλικότητα της.

Δύο πράγματα αντίθετα σαν τις γυναίκες, μόνο η φύση μπορεί να σου προσφέρει.

Σαν τις γυναίκες, τις λατρεύω δεν θα μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτές.

Μια θάλασσα η αγκαλιά τους.”

Τον άκουγε προσεκτικά, ήθελε να τον καταλάβει, πρώτη φορά άνθρωπος μου μιλούσε τόσο απλά, παραδειγματιζόταν από τα στοιχεία της θάλασσας.

Ήθελε να τον ρωτήσει για εκείνη, αλλά δεν τόλμησε.

Συνέχιζε να συζητούν, πίνοντας κανά δυο ποτηράκια ακόμα ρούμι.

banner_home_2

Δημοσίευση

Share on facebook
Share on twitter
Share on email
0 0 Votes
Article Rating
Εγγραφή
Ειδοποίηση για
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
Δείτε Όλα Τα Σχόλια