2. ΥΠΟΒΡΥΧΙΕΣ ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ
Ο Φίλιπ θα γινόταν ο φίλος του, ο άνθρωπος που θα του άλλαζε τον τρόπο ζωής του, μέχρι σήμερα δεν είχε αφήσει ελεύθερο τον εαυτό του να απολαύσει όσα είχε δημιουργήσει.
Ηταν καιρός να μάθει να ζει.
Καινούργιο μέρος, νέους φίλους, άλλες ασχολίες να γεμίζουν την ζωή του.
Ποτέ δεν είχε την υποψία με τι θα μπορούσε να ερχόταν αντιμέτωπος.
Με την ίδια του την μοίρα.
“Νωρίς ήρθες σήμερα, βλέπω έκοψες τελευταία τα ξενύχτια, αυτό είναι καλό για σένα.
Σε γνωρίζω τώρα καιρό και πάντα μόνο σου σε βλέπω να κινείσαι στο νησί.
Τελικά από ότι άκουσα χωρίς να το θέλω βέβαια, νοίκιασες το σπίτι για ένα χρόνο.
Δεν μου πέφτει λόγος, αν καταλαβαίνω καλά θα ξεχειμωνιάσεις εδώ ή θα πηγαινοέρχεσαι.
Θέλω να ξέρω να σου προτείνω να κάνουμε μαζί μια δουλειά.
“Τελικά μπόρεσα και εγκατέστησα το γραφείο μου εδώ στο νησί, πήρα και άδεια και θα μπορέσω να δουλεύω και στο ιατρείο σας.
Θα κάνω μια σημαντική έρευνα εδώ για τους ανθρώπους που ζουν μακριά από την πρωτεύουσα, πόσο κινδυνεύουν, πως μπορεί η πολιτεία να καλύψει άμεσες ανάγκες.
Θεώρησα πως έπρεπε να γίνει αυτό παρευρισκόμενος εγώ ο ίδιος και να ζήσω μαζί σας την κάθε μέρα.”
“Ακούγεται πολύ καλό, οι άνθρωποι εδώ θα έχουν μια σιγουριά.
Θέλω όμως να με βοηθήσεις σε πολλά θέματα που έχω ανοίξει, μερικά από αυτά είναι η εξερεύνηση του θαλάσσιου πλούτου του νησιού.
Μιας και ανοίξαμε το θέμα αυτό, έχεις κάνει ποτέ υποβρύχιο ψάρεμα;”
“Δεν χρειάστηκε ποτέ, άλλωστε δεν είχα τον χρόνο.”
“Αύριο πρωί θα συναντηθούμε στο λιμάνι, έλα και δεν θα χάσεις θα γνωρίσεις από κοντά όλα όσα έκανα εγώ χρόνια να ανακαλύψω.
Θα κάνουμε μαζί μια μικρή έρευνα.
Άστα όλα σε μένα, μόνο να έρθεις.”
Η υπόλοιπη μέρα πέρασε με μελέτες πάνω σε ιστορικά θέματα που του είχε αναθέσει ο Φίλιπ και μια μικρή υποβρύχια βουτιά για να γνωριστεί με το βυθό της θάλασσας.
Όλα φαίνονταν εύκολα, αλλά γιατί να μην είναι.
Ο Φίλιπ ήταν ο καλύτερος δάσκαλος στο νησί στις καταδύσεις.
Η επόμενη μέρα θα ήταν πολύ διαφορετική, το πρωινό ξύπνημα πριν την ανατολή, η συνάντησή τους στο λιμάνι, φάνταζε στον Αλεξ ότι όλα τα θέματα που τον απασχολούσαν είχαν λυθεί ή απλά ξεχαστεί σε μια γωνιά εκεί βαθιά στην καρδιά να τον καίει και να του θυμίζει πως η αναβολή των ονείρων μας είναι η περιθωριοποίηση όσων θέλουμε αλλά δεν έχουμε την τόλμη και το θάρρος να προχωρήσουμε δυνατά.
Τόσο όμορφο το πρωινό ξύπνημα όσο και η βάρκα του φίλου του να ανοίγεται στα ανοιχτά και το νησί να χάνεται.
