08 Ιουνίου 2020
Αισθάνομαι τυχερή που μπορώ να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα.
Συνεχίζω να γράφω παραμύθια, ταυτόχρονα όμως ένα καλοκαίρι ανοίγεται μπροστά μας, ο κόσμος της φαντασίας με στέλνει σε κάποιο νησί.
“Το μυστικό νησί που ζωντανεύει τις νύχτες”.
Ενα νησί κρυμμένο στο βάθος της θάλασσας.
Μυθιστόρημα που θα έχει την σημερινή ζωή του νησιού με τις ομορφιές του αλλά και τις δυσκολίες του και ταυτόχρονα μια μυθολογική ομορφιά επηρεασμένη από την Αρχαία Ατλαντίδα.
Ταυτόχρονα δύο διαφορετικοί κόσμοι που σμίγουν, ο πραγματικός και ο μυθικός.
Κάποιοι όμορφοι διαφορετικοί άνθρωποι κυκλοφορούν τις νύχτες στο νησί.
Ανακατεύονται, μπερδεύονται με τον κόσμο μας διασκεδάζουν ζουν μαζί μας.
Μια πλοκή που εικόνες του σήμερα και μυθικές ιστορίες του χθες (της Ατλαντίδας) έρχονται να ταξιδέψουν σε σελίδες.
Ο Άλεξ ένας πολύ σημαντικός, μορφωμένος, ισχυρός άνθρωπος, ταξιδεύει στο νησί, θα ζήσει την απλότητα της ζωής των ανθρώπων για πρώτη φορά.
Κοντά τους θα νιώσει ελεύθερος, θα ξεχάσει τους καθημερινούς προβληματισμούς της πόλης.
Ο ήλιος, η θάλασσα, η ηρεμία του νησιού και πολλά απρόοπτα γεγονότα θα ανατρέψουν την ζωή του ευχάριστα.
Κάποια όμορφη διαφορετική γυναικεία φιγούρα θα εμφανιστεί.
Θα πιστέψει πως η πραγματική ευτυχία βρίσκεται στα απλά πράγματα της ζωής.
Η αξία τους ανεκτίμητη.
Ο χρόνος που θα χρειαστεί να ολοκληρωθεί η ιστορία μεγάλος, το αποτέλεσμα πιστεύω καλύτερο από κάθε προσδοκία.
09 Ιουνίου 2020
Χαρισμένο στις ομορφιές, στους μύθους του τόπου μας.
Φεύγοντας έριξα μια ματιά, έτσι απλά για να θαυμάσω το τοπίο να μου μείνει αξέχαστο.
Να μείνει αθάνατο μέσα στις αναμνήσεις μου η μοναδική σπάνια πέτρινη ομορφιά.
Σπίτια χτισμένα μέσα σε βράχους, μονοπάτια από πέτρα που λείανε ο χρόνος στον πέρασμα των αιώνων, πατήθηκαν από επισκέπτες, καλωσόρισαν από κάθε γωνιά της γης κάθε έναν από μας.
Ακτές από μαύρα βράχια άγρια που τα έσκαψε το κύμα και η θάλασσα.
Άγρια που κόβουν, ματώνουν αλλά και ομορφαίνουν, θαυμάζουν οι περαστικοί την άγρια ομορφιά αυτή.
Μοναδική, στον κόσμο όλο , λατρεμένη.
Θάλασσα που από το μικρό παράθυρο του δωματίου μου έστελνε το γλυκό νανούρισμα θέλοντας να μου πει για τα μυθικά πλάσματα που έζησαν μέσα στην αγκαλιά της και ξεχάστηκαν.
