09 Ιουνίου 2020
Κοιτάζω τη θάλασσα και τη ζηλεύω. Ζηλεύω το χρώμα της, τη γαλήνη της.
Ακούω τον ήχο από τα κύματά της που σκάνε ήρεμα στην ακτή.
Μερικά γέρικα πεύκα, ολοκληρώνουν την μαγεία της στιγμής δίνοντας μια διαφορετική πινελιά στην θέα του τοπίου.
Έντονες εικόνες ηρεμίας, ομορφιάς, σε ταξιδεύουν στο βαθύ γαλάζιο του τοπίου.
Το βλέμμα, χάνεται στον γαλάζιο ορίζοντα.
Οι άνθρωποι που δημιουργούν είναι συνέχεια σε μια συνεχή αναζήτηση, ένας ενεργός Βεζούβιος έτοιμος να εκραγεί, να διαλύσει τα πάντα και να θαυμάσεις την ομορφιά της λάβας που ξεχύνεται και φέρνει φως στην καταστροφή της
Και εσύ δύσμοιρε που καταστρέφεσαι κοιτάζεις και θαμάζεις, γιατί όμοια ομορφιά δεν έχεις ματαξαναδεί.
Ομορφιά καταστροφής.
Έτσι και ο ποιητής καταστρέφεται στην μοναξιά του αλλά δημιουργεί φως.
Μπορεί να έχεις τα πάντα αλλά να μην έχεις τίποτα όταν η ψυχή είναι μακριά από όποιον την αγαπά.
Σε κοίταξα στα μάτια θέλησα να σε ταξιδεψω σ’ όλον τον κοσμο, αλλά ύστερα σκέφτηκα ότι ο κόσμος μου είσαι εσύ.
Με λογική συναίσθημα και φαντασία γίνονται θαύματα όταν έχεις κοντά σου τον άνθρωπο που αγγίζει τα πάντα μέσα σου
23 Αυγ 2020
Στο ίδιο πιάτο δεν τρώμε με δύο κουτάλια
30 Αυγ 2020
Να περπατώ ξυπόλητη στην άμμο.
Να κοιτάζω την ανατολή του ήλιου να ξεπροβάλλει πάνω στο γαλάζιο της θάλασσας.
Τα όνειρα μου μαγεύτηκαν από την χρυσόσκονη των αστεριών.
Γίνομαι ένα με τη θάλασσα.
Να αγγίζω το φεγγάρι και να ονειρεύομαι πάνω στο φωτεινό διάδρομο του.
Ζω!
Να αφήνω τον ήλιο, την θάλασσα, ότι αγάπησα πολύ αυτό το καλοκαίρι.
Τον γαλάζιο ουρανό, τα χρώματα της δύσης, τα αστέρια, το φεγγάρι.
Κάνω μια νέα αρχή, γυρίζω μια νέα σελίδα, στα πιο όμορφα που ονειρεύεται και προσμένει ο άνθρωπος.
Επιστρέφω πίσω σ’ ότι αγαπώ και με κάνει ευτυχισμένη, οι μέρες καλοκαιριού θα γίνουν όμορφες αναμνήσεις να με ακολουθούν.
