Κάτω από την ανθισμένη βουκαμβίλια που σκίαζε την αυλή τρεις διαφορετικές δυνατές προσωπικότητες, με την ίδια καρδιά και τα ίδια συναισθήματα, άγγιζε η μία την άλλη με ένα βλέμμα, τα μάτια κοίταξαν την ψυχή και η ιστορία άρχισε να ξετυλίγεται
Η Ναταλία άρχισε την διήγηση της,
“Κάποτε διάβασα:
Ο Παράδεισος κυβερνιέται φυσικά, πάνω από όλα, από κανονισμούς και νόμους.
Ολα τα καλά μέρη έχουν το νόμο Ως υπέρτατη αρχή.
Πολλά πολλά χρόνια στο παρελθόν, το αγγελάκι που είχε υπό την επίβλεψη του το ουράνιο κήπο υπέπεσε σε παράπτωμα, σπάζοντας έναν από τους κανονισμούς, και θα έπρεπε να τιμωρηθεί, αφού η τιμωρία ακολουθεί το σπάσιμο των νόμων.
Θα έπρεπε λοιπόν να εγκαταλείψει οριστικά το πόστο του στους ουράνιους κήπους.
Όπως όμως πολύ συχνά συμβαίνει, το αγγελάκι είχε δει το καθένα από τα μοναδικά αυτά άνθη που φυτρώνουν στο κήπο να μεγαλώνει και τα είχε περιποιηθεί με την προσωπική του φροντίδα.
Για τελευταία φορά έτσι πριν φύγει, πήγε για έναν περίπατο στους ουράνιους κήπους να τα μυρίσει.
“Τι πανέμορφα που είναι! Δεν μπορώ να τα αφήσω..”,
σκέφτηκε κοιτάζοντας τα άνθη.
“Μου ραγίζει την καρδιά”.
Τα λουλούδια σήκωσαν τα πρόσωπά τους για να αντικρίσουν το αγγελάκι, βγάζοντας όλη τους την ευωδία.
Αυτό δεν μπόρεσε να αντισταθεί.
Απλωσε τα χέρια του και άρχισε να μαζεύει τα ομορφότερα από αυτά, ώσπου γέμισε όλη του την αγκαλιά.
Μάζευε και μάζευε, ώσπου έχασε το μέτρημα.
Προσπάθησε να χωρέσει όσα πιο πολλά γίνεται.
Όταν έκανε να φύγει, μία δυνατή φωνή ακούστηκε από το πουθενά:
“Ποιος είναι αυτός που μαζεύει τα λουλούδια από τον κήπο χωρίς την άδειά μου;”
Το αγγελάκι τόσο τρόμαξε, που του έπεσαν όλα τα λουλούδια, μικρά και μεγάλα, όλων των χρωμάτων και όλων των σχημάτων, από τα χέρια. Επειδή μάλιστα ο παράδεισος δεν έχει έδαφος τα λουλούδια Αυτά έπεσαν από τον Ουρανό στη Γη, όπου προσγειώθηκαν στα γαλανά νερά του Αιγαίου πελάγους και επέπλευσαν.
Πριν καλά καλά το αγγελάκι κάνει τα μαζέψει, αυτά είχαν μετατραπεί στα αναρίθμητα, πανέμορφα νησιά του Αιγαίου πελάγους.
*Ενας μύθος για τα νησιά του Αιγαίου*
(διασκευή από μύθο των Αζόρων)
Η Ναταλία συνέχισε…
Πιστεύω να καταλαβαίνετε ότι δεν ζούμε σε ένα απλό νησί, είναι ένα λουλούδι από τον κήπο των θεών, είναι ο παράδεισος που έμεινε στην γη για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την ομορφιά του και να ανακαλύψουμε τα μυστικά του και οι τρεις μαζί.
Είναι το κάρμα μας, γεννηθήκαμε να βρεθούμε κάτω από αυτό τον γαλάζιο ουρανό, να κολυμπήσουμε την ίδια θάλασσα και να ανακαλύψουμε τα μυστικά της .
Φίλιπ πιστεύω να καταλαβαίνεις πλέον ότι η μικρή, δεν έζησε τυχαία εκείνο το βράδυ, είναι ο συνδετικός κρίκος των όσων χρόνια ψάχνουμε.
Η αγνή τρυφερή της ψυχή προσέγγισε τα όμορφα αυτά πλάσματα του βυθού.
΄Ισως ήρθε η ώρα να μπορέσουμε να φτάσουμε στο αποτέλεσμα που θέλουμε χρόνια τώρα.
