1 ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ – Ο ΑΛΕΞ
Ταξίδευε όλη την νύχτα, σκεφτόταν ξανά και ξανά τις τελευταίες περιπέτειες που είχε στην δουλειά του.
Ήταν αδύνατον να συνεχίσει να ζει άλλο με αυτούς τους γρήγορους ρυθμούς.
Είχε περάσει το μέσο της ηλικίας του, υποχρεώσεις πολλές δεν του άφηναν χρόνο για ηρεμία και απόλαυση των όλων όσων είχε καταφέρει να κερδίσει μέχρι σήμερα.
Ήταν αργά, περασμένα μεσάνυχτα, πέρασε από την γνώριμη σκοτεινή γωνιά του δρόμου.
Τον γύρισε πίσω, σε όμορφες στιγμές που έζησε.
Έτσι κλεφτά από τον χρόνο, αλλά ήταν οι πιο όμορφες.
Σταμάτησε για λίγο να θυμηθεί, νοστάλγησε την κάθε στιγμή.
“Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω σκέφτηκε.”
Ήταν ανώφελο να στέκεται άλλο στην σκοτεινή γωνιά αυτής της κρύας πόλης.
Ήξερε ότι δεν θα φανεί και ας το επιθυμούσε τόσο πολύ εκείνη την στιγμή.
Είχε ανάγκη μια αγκαλιά της.
Ήθελε να ξεφύγει, να πάει κοντά της, να συνεχίσει να ζει την κάθε στιγμή μαζί της έστω για λίγο.
Μόνο εκείνη τον καταλάβαινε, ήξερε τι ήθελε και το είχε.
Μια ηρεμία, στιγμές που μπορούσε να ταξιδεύει, να χάνεται από την καθημερινότητα.
Μόνο αυτή του τις χάριζε, τον πήγαινε μοναδικά νοσταλγικά ταξίδια πέρα από κάθε τι που μπορούσε να φανταστεί.
Η ηρεμία στα λόγια της, στο αγγιγμά της, στο χάδι της.
Σε ταξίδια σκέψεων, οδήγησε μέχρι το διαμέρισμά του.
Δεν ήθελε να μένει άλλο μόνος, όλα τον έδιωχναν, ήθελε να πάει να την βρει.
