“Έχω πάντα χρόνο, έλεγε, σηκώνομαι πολύ πρωί έχω συνηθίσει τόσα χρόνια να ξυπνώ όταν φεύγει ο άντρας μου για ψάρεμα, λίγες ώρες ύπνου, μου είναι αρκετός.”
Ώρες περνούσαν μαζί, μάθαινε κάθε νέο από το νησί, για νέους ανθρώπους που έρχονταν να περάσουν λίγες μέρες στον τόπο τους, να θαυμάσουν την ιστορία του νησιού, τις ακρογιαλιές του, να ξεκουραστούν.
Η βοήθεια της πολύτιμη.
Ο Φίλιπ άρχισε να γίνεται απαιτητικός, λάμβανε συνέχεια επιστολές από το ξένο πανεπιστήμιο, για το κάθε τι ιστορικό που ανακάλυπταν απαιτούσαν και έγγραφα.
Φωτογραφίες, υποβρύχιο υλικό, μαζί με επιστολές.
Μερικές φορές της Ναταλίας δεν της έφτανε η νύχτα, ξενυχτούσε ψάχνοντας στοιχεία γύρω από τις ανακαλύψεις του Φίλιπ.
Αργά το βράδυ όταν η μικρή κοιμόταν, είχε ησυχία και διάβαζε ιστορία, μελέτες που έχουν γίνει πάνω σε παρόμοια ιστορικά ευρήματα, μύθους που έχουν ειπωθεί, επιστολές από σοφούς ιστορικούς της εποχής που υποτίθεται θα την βοηθούσαν στην ανακάλυψη τους.
Δύσκολο να εντοπίσουν σε ποια εποχή έγιναν όλα αυτά την στιγμή που ο πολιτισμός στο νησί δεν σταμάτησε ποτέ.
Μπερδευόταν η ιστορία σε διάφορες αλλαγές στην μορφολογία του εδάφους.
Το νησί αρχικά φαινόταν να ήταν πολύ μεγάλο, να φιλοξενούσε από όλο τον τότε κόσμο λαούς διαφορετικούς.
Τα ιστορικά τους ευρήματα δεν ήταν ξεκάθαρα σε ποια εποχή ανήκαν.
Τα επιστημονικά έγγραφα απαιτούσαν μεγάλη προσοχή και οι πληροφορίες που έπρεπε να δώσουν να ήταν σαφής και τεκμηριωμένες.
Έπρεπε στην κάθε ανακάλυψη τους να έχουν εγκρίσεις από την αρχαιολογία.
Ο Φίλιπ την παρότρυνε να ξεκουράζεται, αυτή συνέχιζε να δουλεύει αργά το βράδυ μόνη της, σταμάτησε να συζητά με τον Φίλιπ για το χρόνο που διέθετε κάθε φορά στην εργασία της.
Την πίεζε ότι έκανε λάθος που είχε αφοσιωθει με τόσο ζήλο στις έρευνες.
Αλλά στην πραγματικότητα και αυτός ήθελε να προχωρήσουν, να μπορέσει το πανεπιστήμιο να στείλει μαζί με τον φίλο του τον Αντρέα και κάποιον έμπειρο ιστορικό να τους βοηθήσει.
“Δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα με μωρό, είναι πολύ μικρό, σε χρειάζεται.”
Και όμως για να ξεχάσει αυτόν που η καρδιά της χτυπούσε ακόμα δυνατά και πληγωνόταν άντεχε .
Δεν σταμάτησε να πονάει ούτε μια μέρα από την νύχτα που έφυγε από την πόλη μακριά, να μπορέσει να ζήσει μια άλλη ζωή.
Οι αναμνήσεις δεν σβήνουν, ζωντανεύουν, αγριεύουν, θεριεύουν και μένουν σημάδι ζωντανό στην ψυχή σε αυτόν που εγκατέλειψε το όνειρο.
Η φίλη της πάντα δίπλα της να προσέχει το μικρό κοριτσάκι της, άγριες οι νύχτες, διάβασμα ώρες, οι απαντήσεις που έπρεπε να δωθούν αυστηρές, κατατοπιστικές.
Ένα λάθος και θα έχαναν τα πάντα, θα μπορούσαν να τους κατηγορήσουν για απόκρυψη στοιχείων, ότι κάποια από τα ευρήματα τους ίσως τα απέκρυπταν για αρχαιοκαπηλία.
Βάδιζαν με αυστηρούς κανόνες, σεβόμενοι κάθε νόμο.
Υποβρύχιες φωτογραφίες, βίντεο αποδείξεις πως όλα γίνονται σωστά.
