Μορφές που τα μεταξωτά φορέματα τους, το καπέλο στα μαλλιά τους, η έκφραση του προσώπου τους, το βλέμμα στα μάτια τους, είχες την αίσθηση ότι έψαχναν να βρουν κάτι από την ψυχή σου, να σου μιλήσουν.
Χρόνια εκεί στον τοίχο, στην μοναξιά της σιωπής τους, ήθελαν να σου πουν την ιστορία τους.
Ο μεγάλος καθρέφτης, στόλιζε επιβλητικά έναν ολόκληρο τοίχο, μεγαλώνοντας έτσι ακόμα πιο πολύ το χώρο.
Στο βάθος ένα γραφείο, μια τεράστια βιβλιοθήκη.
Το ξύλινο πάτωμα έτριζε, να μπορέσεις να θυμηθείς ότι το σπίτι στεκόταν στο σημείο αυτό πάνω από δύο αιώνες, μόνο πρόσφατα είχε ανακαινιστεί.
Τα μεγάλα παράθυρα άφηναν το περιθώριο να αγναντεύεις πέρα πολύ μακριά στη θάλασσα, να μπαίνει το φως, το σπίτι να πλημμυρίζει χρώματα.
Οι κουρτίνες τόσο καλά φορεμένες στα παράθυρα, τα ανοιχτόχρωμα μεταξωτά υφάσματα κυριαρχούσαν στο χώρο, σαν στολισμένες κυρίες μια άλλης εποχής, δίνοντας στο χώρο μια αίσθηση του παλιού καλού καιρού, ίσως κάποιος ίσως από τους ποιητές έβρισκαν καταφύγιο σ’ αυτή την θαλπωρή του χώρου να γράψει και να εκφράσει τις απόψεις και τα συναισθήματα του.
Γιατί η ευαισθησία της ψυχής χρειάζεται τη μοναξιά της να μπορέσει να ξεθάψει ότι αισθάνεται.
Οι ευαίσθητοι άνθρωποι καταλαβαίνουν, συμβάλουν, γράφουν, στηρίζουν, νιώθουν αλλά τα δάκρυα τους τα κρύβουν για να φανούν δυνατοί.
Μιλούν μόνο με λέξεις, γράμματα πάνω στο λευκό χαρτί, γραμμένα με την ψυχή τους.
Τα μεγάλα ξύλινα σκαλοπάτια οδηγούσαν στο πάνω μέρος του σπιτιού, ισως στις κρεβατοκάμαρες
“Η μεγάλη ξύλινη σκάλα σε πηγαίνει στις κρεβατοκάμαρες.”
Είπε αμήχανα ο Αλεξ την στιγμή εκείνη.
Επιβεβαιώθηκαν οι σκέψεις της και σταμάτησε την αναζήτηση του χώρου, δεν ήταν η σωστή στιγμή να επισκεφτεί κάτι τόσο προσωπικό.
Ιδιαίτερα το δωμάτιο που ξεκουράζεται ή περνά τις πολύ προσωπικές του στιγμές.
“Έχεις πολύ μεγάλη συλλογή από σπάνια βιβλία, δεν χρειάζεται κανείς να ψάξει με μια ματιά καταλαβαίνεις ότι μπορεί να βρεις κάθε πληροφορία που χρειάζεσαι.”
“Ο προηγούμενος ιδιοκτήτης μου τα εμπιστεύτηκε, δεν είχε κληρονόμους, είχε ακούσει για μένα και χάρηκε που θα ήμουν ο επόμενος ιδιοκτήτης που θα αναλάβει ότι είχε αγαπήσει, θα προσέξει τους χώρους του και ότι με τόσο κόπο συλλέξει, ότι σπάνιο είχε βρει σε βιβλία ή στην διακόσμηση του χώρου.
Ήταν ποιητής και πολλά από τα έργα σου έχει αφήσει σ’ αυτό το σπίτι, σχέση εμπιστοσύνης και κληρονομος μιας ανεκτίμητης περιουσίας
Έφυγε πήγε για λίγα χρόνια, όσα του απομένουν να ζήσει κοντά σε κάποια μακρινά ανιψιά του, δεν είχε άλλη επιλογή.
Ήταν μόνος, όλη αυτή η ανεκτίμητη κληρονομιά έφτασε στα χέρια μου και υποσχέθηκα ότι σαν μόνος και εγώ θα φροντίσω να φτάσει σε καλλιεργημένα χέρια που θα αξιοποιήσουν ανάλογα σε μεγάλες βιβλιοθήκες μεγάλων ποιητών, πολιτιστικού σπάνια κληρονομιά γραμμένη και τυπωμένη από τον ιδιο.”
Μεγάλη η υπόσχεση ενός ήδη μεγάλου γιατρού που κάνει θαύματα.
