Έφυγε με μια γλυκιά ομορφιά στην ψυχή της, για τους ανθρώπους που πάνω από όλα νιώθουν αγαπούν αισθάνονται, έχουν μια ιδιαίτερη ψυχή που σου μιλά.
Έπρεπε να κρύψει τα δάκρυα της για την χαρά που της έδινε εκείνη την στιγμή η ζωή.
Να συναντήσει τόσο σπάνιες προσωπικότητες.
Να μάθει για την κόρη της.
Το γράμμα και οι αποφάσεις.
Είχαν περάσει χρόνια, μετά από έναν σοβαρό καυγά που είχε με τον Άλεξ.
Η μικρούλα της είχε τραυματιστεί σοβαρά.
Έπαιζε στην παραλία του σπιτιού τους, ένα κύμα την παρέσυρε στο βραχάκι και χτύπησε σοβαρά στο κεφάλι της.
Η μικρή της Δανάη ήταν σχεδόν δεκατριών χρονών τότε.
Έμεινε δυο χρόνια στο προσκέφαλο της.
Ξενύχτι και πυρετός τις πρώτες μέρες.
Ο Αλεξ “ο πατέρας της”, δίπλα τους, με την αγωνία του να κορυφώνεται κάθε στιγμή.
Το παιδί συνήλθε γρήγορα.
Έπρεπε να παρακολουθείτε από γιατρούς τακτικά.
Η ζωή της μικρής Δανάης έγινε φυσιολογική.
Δεν άργησε να παίζει με τα άλλα παιδιά.
“Προσοχή στον ήλιο, η θάλασσα μόνο να την κοιτάζει.
Το κοριτσάκι σας θα έχει μια άψογη φυσιολογική αποκατάσταση.
Αρκεί να προσέχετε τον ήλιο και την θάλασσα.”
Απαγορευμένα για την υπόλοιπη ζωή της.
Ήταν ότι πιο ανώδυνο θα μπορούσε να ακολουθήσει από ένα σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι.
Η ζωή τους είχε έρθει στην κανονικότητα.
Ο Αλεξ στην εξοχική του κατοικία.
Ο Φίλιπ και αυτή να προσπαθούσαν να φέρουν στην επιφάνεια μυστικά του βυθού.
Εχεμύθεια στην σχέση της με την Ιφιγένεια.
Οι συναντήσεις των δύο γυναικών άρχισαν να γίνονται συχνότερες.
Η Ναταλία σχεδίαζε ένα επαγγελματικό ταξίδι.
Κάποια μέρα ο Άλεξ ξεκίνησε να της μιλά.
Πιάστηκαν σε δύσκολες συζητήσεις, αποκαλύψεων και κατηγοριών
Όσον αφορούσε την ζωή τους.
Ο Άλεξ άθελά του την προχώρησε παραπέρα.
“Αν η Δανάη ήταν κόρη μου.”
“Θα μπορούσε να ήταν, αλλά εσύ κοιτούσες άλλα .”
Το ένα έφερε το άλλο.
Τσακώθηκαν.
