Η Ναταλία έψαχνε σε μια δύσκολη στιγμή κάποιον φίλο και το βρήκε στον Φίλιπ.
Εγκλωβισμένη στην σπηλιά από μια καλοκαιρινή μπόρα αναπολούσε κάθε στιγμή από την μέρα που ήρθε στο νησί.
Γραμμένη από την μοίρα, της έταξε να μείνει μακριά από ότι είχε αγαπήσει περισσότερο στην ζωή της.
Ο Φίλιπ φύλακας άγγελος της, σε μέρες δύσκολες.
Στο μικρό ιατρείο, τις πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες,
Μια νέα βαθιά φιλία ερχόταν να σφραγίσει η μοίρα της, κάτι ανέλπιστο.
Η ταλαιπωρία, η ανησυχία ότι θα έχανε την μικρή της.
Ο άντρας που εγκατέλειψε, παρόλο που ήταν ή ίδια της η ζωή, η ανάσα της, το οξυγόνο της.
Ποιος θα την πίστευε για αυτό.
Βρέθηκε μακριά για να πονάει μόνη της, στην απουσία που αφόρητα την χτυπούσε τα βράδια μιας ατέλειωτης μοναξιάς.
Ο Φίλιπ εκείνο το βράδυ, της κρατούσε το χέρι, της χάιδευε το μέτωπο.
Πάνω στο παραμιλητό του πυρετού άκουσε τον γιατρό να του λέει ή αυτή ή το μωρό.
Ένιωσε να χάνονται οι αισθήσεις της, να μην μπορεί να κρατηθεί στην ζωή.
Έμεινε λυπόθυμη μέρες
Ο Φίλιπ ήταν δίπλα της.
Άνοιξε τα μάτια της, είδε το πρόσωπό του.
Όμορφο γλυκό πρόσωπο να την κοιτάζει με απορία στα μάτια.
“Είσαι καλά;” Την ρώτησε.
“Το μωρό;” Γεμάτα αγωνία τα λόγια της.
“Ευτυχώς ξεπεράσατε τον κίνδυνο και οι δύο.”
Της χαμογέλασε, είδε στα υπέροχα μεγάλα μάτια του έναν άνθρωπο που την νοιαζόταν.
Ήθελε να τον ευχαριστήσει, στάθηκε δίπλα της άγρυπνος φρουρός.
Κάποιοι ρωτούσαν αν γνωρίζονταν.
Κάθε μέρα πήγαινε και την έβλεπε, καθόταν διπλα της και μιλούσαν
Προσπάθησε και την κράτησε ζωντανή.
Ο Φίλιπ ο καλύτερος της φίλος, να της βρει το καλύτερο σπίτι δίπλα στην θάλασσα.
Να ξυπνάει με το τραγούδι από το κύμα, το άρωμα της αλμύρας, που έρχονταν μακριά με τον αγέρα της πολυταξιδεμένης θάλασσας.
Έμαθε τα μυστικά του νησιού, την ταξιδέψει σε μέρη που είχε πάει, της είπε τι είχε δει.
Δίπλα της στην γέννηση της μικρής, έγινε ο θετός της πατέρας, φύλακας άγγελος , ενώθηκαν με την μικρή κάτω από τον θεό στην κάστρινη εκκλησία ψηλά στο βράχο.
Στον βράχο που αγναντεύει αιώνες την θάλασσα και ξέρει κάθε μυστικό της.
Το όνομά της Δανάη –
Δεν ήταν τυχαίο, Δαναη, είχε ερωτευτεί ο Δίας, μεταμορφωθηκε σε χρυσή βροχή και εισχώρησε στην φυλακή της.
Γεννήθηκε ο Περσέας ο πατέρας της, σε ένα μπαούλο τους πέταξε στην θάλασσα.
