Ίσως να ήθελε να γνωρίσει τον καινούργιο επισκέπτη του μοναχικού αρχοντικού, να του κάνει παρέα.
Φάνηκε ξανά από μακριά, κάθισε στην ξύλινη κουπαστή, τίναξε τα φτερά του.
“Ο πρώτος φίλος μου στο νησί.” Σκέφτηκε ο Αλεξ και χαμογέλασε.
Κοιτούσε ο ένας τον άλλον ακίνητοι, λες και τον καλωσόριζε του έδινε μέρος από την αγαπημένη του θάλασσα, τον δικό του ουρανό το απέραντο ορίζοντα που χάνοταν στο βάθος της ένωσης ουρανού και θάλασσας.
Πέταξε μαζί του, ήθελε να τον ακολουθήσει, ήταν και αυτός μόνος.
Αναζητούσαν και οι δύο την παρέα τους.
Έφυγε να μείνει μόνος, σε μια αναζήτηση που θα τον οδηγούσε στην ευτυχία.
Κάποιοι ίσως να μην μπορούν να ζήσουν μόνοι.
Ποιο είναι άραγε αυτό που σε κάνει ευτυχισμενο.
Ίσως να μάθω, μπορεί και ποτέ.
Η ευτυχία δεν ολοκληρώνεται, πάντα κάτι θα λείπει, να τρέχεις να την αναζητάς.
Έψαχνε έναν άλλον τρόπο ζωής.
Δεν άκουγε τόσα χρόνια τις συμβουλές των φίλων του.
Δεν έδινε σημασία.
“Σταμάτα, ξεκουράσου, κοίτα να φτιάξεις την ζωή σου.”
Μεγάλα επιστημονικά περιοδικά είχαν το ονομά του.
Διάβαζε τα σχόλια κάθε φορά, περήφανος για τα αποτελέσματα της δουλειάς του.
Τόσο σημαντικός όσο και η επιστήμη του.
Έκανε σχέδια για διακοπές, ποτέ δεν τα πραγματοποιούσε.
Το καθήκον του, το επάγγελμά του, η ζωή του όλη.
“Βρες μία σύντροφο στην ζωή.” Του έλεγαν οι λίγοι που είχαν μείνει μαζί του.
Το όνειρο ήρθε να τον βρει στο γραφείο του.
Μια δυο επισκεψεις και δεν άργησε να τον μαγέψει.
Του έκλεψε την καρδιά με την πρώτη ματιά.
Έπρεπε γρήγορα να βρει τρόπο να πραγματοποιήσει το όνειρο του.
Πως όμως, έκλεισε το τελευταίο ραντεβού την ώρα που θα τελείωνε την δουλειά.
Ηταν σίγουρος είχαν κάνει πολλές συζητήσεις μαζί.
Φεύγοντας θα την καλούσε στο καφέ δίπλα.
Δεν θα του αρνιόταν.
Έπρεπε να είναι διακριτικός να μην φύγει το όνειρο και πετάξει μακριά .
Έτσι έγινε, μια ευχάριστη παρέα, συζητήσεις γύρω από το επάγγελμά του.
Η Ναταλία πάντα ζωγραφισμένο το χαμόγελό της στα χείλη της, στα μάτια της.
Τον άκουγε με μεγάλο ενδιαφέρον, ήθελε να μάθει την ζωή του.
Μετά την πρώτη συνάντηση όλα ήταν εύκολα.
Ανοίχτηκε ο δρόμος μπροστά του, μπορούσε να την πλησιάσει να την γνωρίσει.
Τα λόγια της πάντα τον ταξίδευαν διαφορετικά από ότι ήξερε μέχρι εκείνη την στιγμή.
Μακριά από κάθε επιστημονική συζήτηση.
