Μπορεί να μην είσαι δίπλα μου αλλά το σημάδι στην ψυχή μου είναι εκεί να μου θυμίζει πόσο πολύ μπορεί να αγαπήσει ένας άνθρωπος.
Τόσα χρόνια σκεφτόμουν εσένα αγνοώντας την ομορφιά που βρισκόταν γύρω μου.
Τώρα πια ξέρω, νιώθω εσένα και ταυτόχρονα όλα πόσα δημιουργήθηκαν για μας.
Ένα απέραντο γαλάζιο που χάνεται κάπου μακριά, εκεί που ο ορίζοντας ενώνει τον ουρανό και την θάλασσα, τα μυστικά τους σμίγουν να γίνουν όνειρο στον ουρανό της νύχτας και αιώνια μυστικά στην θάλασσα, να τα ταξιδεύει στο βυθό της εκεί που κανείς δεν πρόκειται ποτέ να αποκαλύψει.
Γιατί όλοι έχουν τα μυστικά τους, η θάλασσα τα περισσότερα, τα δικά μας.
Η Ναταλία ένιωθε ελεύθερη, πετούσε μαζί με τον γλάρο της.
“Δες με πετάω και εγώ μαζί σου.”
Την ακολούθησε με του ψιθύρισε.
Τώρα στα βράχια δεν ήταν μόνος
Της αποκαλυψε το μυστικό του.
Μια οικογένεια γλάρων.
Έπρεπε να φύγει για λίγο να μεταναστεύσει, η οικογένεια του να τα ταξίδια του.
Να ακολουθήσει τα σμήνη των άλλων γλάρων.
Έπρεπε να τους δείξει το δρόμο τους.
Τώρα δεν ήταν μόνος,
“Μην έχεις ενοχές που μ’ αφήνεις, τώρα είμαι καλά, η αποστολή μου ολοκληρώθηκε, ξέρω για πιο λόγο ήρθα σ’ αυτό το νησί.
Όλα είναι γραμμένα από την μοίρα.
Ήρθα για να γνωρίσω την απλότητα των ανθρώπων, να εκτιμήσω βαθύτερα ότι βρίσκεται γύρω μου, να ενωθώ με την φύση, να αποκαλύψω το άγγιγμα ψυχής
Να δίνεις χωρίς να περίμένεις.
Να χαμογελάς σ’ ότι ερχεται έτσι απλά στην ζωή σου, να σου φέρει κάτι ένα χαμόγελο μια εμπειρία ζωής.
Να είσαι ελεύθερος στις σκέψεις σου.
Να διδάσκεις την κατανόηση, την ελευθερία, το πέταγμα του γλάρου και την επιλογή του στην ελεύθερη ζωή του.”
Η ζωή των ψαράδων όσο δύσκολη και φτωχή, σκληρή είναι, παλεύοντας κάθε μέρα για την επιβίωση του καθημερινού, δεν σκέφτονται το αύριο.
Ξέρουν ότι την επόμενη μέρα η θαλασσά τους κάτι θα τους δώσει.
Λιγότερο ή περισσότερο πάντα κάτι θα έχει για εκείνους.
Δεν τους αφήνει ποτέ έτσι.
Τι έκανε τόσα χρόνια που ζούσε, τι περίμενε, τι αναζητούσε και δεν έβλεπε την τόση ομορφιά γύρω της.
