“Λοιπόν γιατρουδάκο σε έχω συμπαθήσει, έλα μαζί μου έχω να σου δείξω, είσαι διαβασμένος πολύ και πρέπει να ξέρεις.
Το βλέπω δεν θέλεις να φύγεις από το νησί κάτι σε έφερε εδώ, πλανάται στο βλέμμα σου, γυναικεία ύπαρξη σίγουρα, έφυγες για να ξεχάσεις ή θα έρθει να σε βρει.
Το σπίτι απόμερο και εσύ είσαι συνέχεια σε μια ανησυχία.
Θέλω την βοήθειά σου, το ένστικτό μου λεει να σε εμπιστευτώ.”
Τον διέκοψε το μυστήριο τηλέφωνο πάλι την ίδια ώρα όπως χθες.
Ο Φίλιπ αποτραβήχτηκε στην άκρη για να μιλήσουν.
Μια μυστική συνομιλία, απορούσε αλλά σίγουρα σκέφτηκε πως θα ήταν κάποια σχέση του.
Άλλαζε, γινόταν πιο γλυκός, η φωνή του απαλή έδειχνε ότι αγαπούσε την ύπαρξη στην άλλη μεριά της γραμμης .
“΄Ελα μαζί μου.” Του είπε.
Πίσω από το μπαράκι ένα μικρό δωμάτιο έκρυβε πολλά μυστικά.
“Τον πρώτο χειμώνα που έμεινα στο νησί, οι μέρες δύσκολες, ο αέρας δεν μας άφηνε να βγούμε από τα σπίτια μας.
Καταιγίδες μας κρατούσαν στο σπίτι, η επικοινωνία είχε κοπεί.
Το φθινόπωρο και τον χειμώνα ο αέρας δυναμώνει, η θάλασσα αγριεύει, η ζωή γίνεται αυθεντική, γνήσια, άγρια, ενός νησιού που το καταπίνει η θάλασσα και δεν αφήνει ίχνη για κανέναν περαστικό να βρει τον δρόμο του.
Χάνεται από το χάρτη, την πυξίδα του καπετάνιου και αναζητείται μόνο από τα πλάσματα του βυθού να βγουν στην στεριά ανάμεσα στην ομίχλη που το σκεπάζει να χαθούν μαζί με τους ανθρώπους.
Η καλύτερη εποχή να μπορέσεις να απολαύσεις το κάθε σημείο του νησιού, την άγρια αυτή ομορφιά που όλοι την αποφεύγουν γιατί την θεωρούν επικίνδυνη.
Να κάνεις καταδύσεις να ανακαλύπτεις να μυστικά του βυθού.
΄Όταν κατάφερα και βγήκα πήγα μια βόλτα όπως το συνήθιζα στο κολπάκι, κοντά στο σπίτι που μένεις.
Δεν ξέρω αν επισκέφτηκες τα βράχια, εκεί βρήκα αυτό το αρχαίο μικρό αγαλματάκι.
Είναι ο θεός Ποσειδώνας, θεός της θάλασσας, το πήρα και το έκρυψα καλά.
Δεν ήξερα τι να κάνω.
Αρχισα να ψάχνω, να μαθαίνω, πολλά έγιναν από τότε.
Γιατρουδάκο στα λέω όλα αυτά γιατί σε θεωρώ έμπιστο άνθρωπο.
Φαίνεσαι από τους τρόπους σου, την μορφωσή σου.
Είσαι από καλή πάστα ανθρώπου.
Πλανιέται κάποιο μυστήριο γύρω σου, δεν ξέρω ακριβώς τι μπορεί να είναι αλλά σίγουρα είναι γυναίκα στην μέση.
Ο Άλεξ δεν μίλησε, άκουσε με προσοχή τον Φίλιπ και τις ιστορίες του.
Προσπάθησε να μάθει περισσότερα.
Ήθελε να τον ρωτήσει για το τηλέφωνο μέσα στην νύχτα.
Το θεώρησε αγένεια και σταμάτησε.
“Θα δεις πολλά περίεργα όσο θα μένεις στο νησί.
Αυτό το νησί μένει ζωντανό τις νύχτες.
