4 .Η ΦΙΛΗ ΤΗΣ ΝΑΤΑΛΙΑΣ
Στο νησί θα γνωρίσει μια υπέροχη φίλη, η απλότητα της, η αγάπη για την οικογένεια της θα δώσουν ευτυχία στην ζωή της και ένα μάθημα ότι πάντα υπάρχει κάτι όμορφο και αληθινό, αρκεί να περιμένεις και η ζωή θα στο φέρει.
Η Ναταλία ήταν πολύ τυχερή, γνώρισε μια νέα οικογένεια, την καλοδέχτηκε.
Μια μάνα με ένα μωρό μόνη σε ένα άγνωστο νησί.
Δεν την ήξερε κανείς, πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτή σε μια κλειστή κοινωνία, σε ένα μικρό ψαροχώρι που έσφυζε από τουρισμό το καλοκαίρι.
Και σαν έρχονταν μέρες δύσκολες του φθινοπώρου, του χειμώνα έμεναν στα σπίτια τους δίχως να μπορούν να τα βάλουν με τα στοιχειά της φύσης.
Πιότερο ομορφότερο στοιχειό από την θάλασσα δεν μπορούσε να υπάρξει.
Σε μάγευε η γαλήνη της, σε κατάπινε το αγρίμι που κρυβόταν μέσα της.
Σαν ερχόταν της άνοιξης το απαλό αεράκι, λες και την καθησύχαζε.
Την χάιδευε απαλά και την νανούριζε τα βράδια.
Να περπατήσουν στο γιαλό όμορφες κυράδες.
Η φτωχή οικογένεια ψαράδων, τις φιλοξένησαν και τις στάθηκαν.
Η καρδιά τους γεμάτη από αισθήματα αγάπης, συμπόνοιας.
Δέχτηκαν την Ναταλία και το νεογέννητο κοριτσάκι, με τόση αγάπη και ζεστασιά.
Το μόνο που ήθελες ήταν να ανοίξεις την αγκαλιά σου και να τους φυλακίσεις στην ψυχή σου, γνωρίζοντας πόσο τυχερός στάθηκες να συναντηθείς με τόσο όμορφους ανθρώπους.
Οικογένεια τόσο δεμένη μεταξύ τους, μπορεί τα παιδιά τους να ήταν φτωχικά ντυμένα, να μην είχαν τα απαραίτητα, αλλά το χαμόγελο, η καλοσύνη στο προσωπό τους, σε έκανε να θέλεις να τους δώσεις όλα τα αγαθά, για να τα βλέπεις ευτυχισμένα.
Τα πάντα για αυτά τα παιδιά ήταν ένα βιβλίο να μάθουν γράμματα.
Στεκόσουν και θαύμαζες τα παιχνίδια τους στην αυλή.
Όλα μαζί μια παρέα να παίζουν κρυφτό, κυνηγητό στις μικρές αυλές των σπιτιών.
Σαν βράδιαζε σε όλη την γειτονιά ακούγονταν όμορφες παιδικές φωνούλες.
Δεν τους ένοιαζε αν δεν είχαν παιχνίδια, ήξεραν πολύ καλά ότι η ευτυχία βρισκόταν σε εκείνη την μεγάλη παρέα μικρών και μεγάλων παιδιών.
Όλοι στέκονταν να τα δουν και να τα καμαρώσουν.
Παιδιά που σου πρόσφεραν από το υστέρημά τους.
Βοηθούσαν τα μικρότερα και πιο αδύναμα.
Η Ναταλία δέθηκε με την οικογένειά της κοινής αυτής αυλής, το κοριτσάκι της μεγάλωνε κοντά στα παιδιά της νέας φίλης της.
Στάθηκε τυχερή, είχε κερδίσει μια φίλη, η καρδιά της γεμάτη καλοσύνη, αγάπη, τρυφερότητα.
Ότι αγαθό είχε για την οικογένειά της, το μοιραζόταν μαζί τους.
Το μόνο που μπορούσε να προσφέρει στο ελάχιστο χρόνο που είχε, την βοήθειά της στα μαθήματα των παιδιών, να μπορέσουν να προχωρήσουν, να μάθουν γράμματα και αν θελήσουν να μείνουν στο νησί, να ξέρουν να συνομιλούν με τους ξένους που έρχονταν από κάθε μέρος της γης, να δουν και να θαυμάσουν κάθε όμορφο .
Να φτιάξουν μια δική τους επιχείρηση, να την μεγαλώσουν, όλοι μαζί σαν μια οικογένεια που ήξερε να παλεύει.
Η Ναταλία περνούσε αρκετό χρόνο με την νέα της φίλη, είχε προσφερθεί να της καθαρίζει το σπίτι και ταυτόχρονα να προσέχει την μικρή.
